Drodzy Rodzice Przedszkolaków
Początek roku szkolnego i przedszkolnego, a więc pierwsze dni września, to zawsze radosny czas. Jednocześnie jednak to również dni, które budzą refleksje, są pełne znaków zapytania; to dni jak matematyczna niewiadoma, dotycząca przyszłości naszych dzieci. Zwłaszcza tych najmłodszych, 3-latków. Nowe środowisko ( przedszkolne) stwarza dla maluchów ( i ich Rodziców) wiele emocji związanych z obowiązującymi w przedszkolu zasadami i innymi niż dotąd rytmem dnia. Sytuacja ta niekiedy budzi lęk zarówno u dzieci jak i ich opiekunów.
Spróbujemy jednak te obawy przeobrazić w coś dobrego, pozytywnego.
Podejmujemy próbę odpowiedzi na pytanie: ”Co mogę zrobić, aby moje dziecko dobrze poczuło się w swoim nowym, przedszkolnym środowisku?”
Odpowiedź na powyższe pytanie to temat „rzeka”. Spróbujemy więc ująć ją w formie zwięzłych haseł:
- Zaufajmy profesjonalizmowi i wrażliwości na potrzeby dziecka – prezentowanymi przez pracowników placówki przedszkolnej.
- Kreujemy w rozmowach ze swymi dziećmi pozytywny obraz przedszkola.
- Budujemy samodzielność dziecka, która umocni jego poczucie własnej wartości.
- Dbajmy o zdrowie dziecka, by przebywając w przedszkolu mogło w pełni wykorzystać swój potencjał fizyczny i intelektualny w trakcie zajęć i zabaw z rówieśnikami.
- Starajmy się , by zasady obowiązujące dzieci w przedszkolu , były tożsame z tymi , które stosujemy w domu.
- Doceniajmy wszystkie, nawet drobne sukcesy przedszkolne dziecka.
- Używajmy często wobec naszych malusińskich akceptujących sformułowanie:
„Kocham cię”
„ Jesteś dla mnie najważniejszy (a)”
„Wiem, że się postarasz”
„Pięknie to zrobiłeś”
„Następnym razem będzie jeszcze lepiej”.
- Starajmy się, by emocje dzieci związane z pobytem w przedszkolu mogły być swobodnie wyrażane; nie negujmy płaczu, strachu, złości, ale pomóżmy dziecku wyjść z tych emocji.
- Starajmy się w obecności dziecka kontrolować własne emocje, by nie przenosić na malucha swych obaw, lęków, niezadowolenia.
- Dotrzymujemy słowa, danego własnemu dziecku.
- Rozmawiajmy o naszych dzieciach o ich potrzebach, możliwościach, sukcesach i trudnościach. Rozmawiajmy w domu i rozmawiajmy w przedszkolu.
Obserwując i analizując adaptację przedszkolną dziecka, przejawiamy nadzieję w jego prawidłowy harmonijny rozwój; przejawiamy wiarę w możliwości dziecka i zaufanie wobec wszystkich opiekunów przedszkolnych.
Danuta Misiuda
psycholog